3 بازیکن خارجی تازه در پرسپولیس ، انتخاب دقیقه نودی یحیی برای فصل آینده - راه ساری

به گزارش خبرنگاران با این حساب دوباره باید دست و دل مان بلرزد که با یک انتخاب اشتباه دیگر هم جایی در فهرست تیم اشغال شود و هم سرمایه های باشگاه هدر برود و انتقال بازیکن خارجی بعدی هم هیچ درآمد برای پرسپولیس نداشته باشد.

پرسپولیسیحیی گل محمدی طی سه فصل و نیم گذشته سرمربی پرسپولیس بوده اما هر چه بازیکن خارجی جذب نموده ناکارآمد بوده اند و تنها در یکی دو مورد به سبب مبلغ بالایی که باشگاه پرداخت نموده (یورگن لوکادیا) یا شناخت کافی از یک بازیکن نام آشنا(گئورگی گولسیانی) خرید موفقی داشته است. آنتونی استوکس، کریستین اوساگوانا، شرزود تمیروف، شیخ دیاباته، یورگن لوکادیا، وحدت هنانوف، منوچهر صفروف، گئورگی گولسیانی و لئاندرو پریرا خارجی هایی بودند که در این سه سال و نیم به پرسپولیس آمدند و از این جمع فقط دو نفرشان همچنان پیراهن سرخ را به تن دارند.

اگر دایره انتخاب ها را به مهاجمان خارجی محدود کنیم، یحیی غیر از مورد ویژه لوکادیا تقریباً همواره خطا نموده است چرا که اساساً فرایند انتخاب بازیکن خارجی را مثل تمام مربیان ایرانی و باشگاه های داخلی غلط انجام می دهد و غلط پیش می رود.

معمولاً در باشگاه های بزرگ جهان کادر فنی، بازیکن مدنظرش را حداقل در طول یک فصل فوتبالی زیر نظر می گیرد و شرایطش را کاملاً رصد می نماید. مربیان خارجی و گروه فنی شان معمولاً بعد از هدف گذاری روی یک بازیکن از ابتدای یک فصل شرایط او را چه از نظر فنی، رفتاری و بدنی کاملاً زیر نظر می گیرند، در نیم فصل مراقب او هستند و تا انتها فصل تمام آمار و مسائل و جزئیات مربوط به او را استخراج نموده و پایش می نمایند. در این باشگاه ها مانیتور کردن بازیکنان جوان حتی طولانی تر هم می شود و ممکن است باشگاهی سه سال تمام یک فوتبافهرست جوان را زیر نظر داشته و بعد از پرورش او و رسیدنش به بلوغ فنی جذبش کند یا در مدلی دیگر با در نظر گرفتن استعدادهای آن بازیکن جوان ابتدا جذبش نموده و بعد از انتقال قرضی به تیم های کوچک تر، بعد از رو آمدن آن استعداد جوان برای تیم اصلی به خدمت بگیرند.

حالا در پرسپولیس بعد از اینکه تعیین شد یحیی برای جانشینی عیسی دنبال مهاجم نوک می شود یا حتی ممکن است در راه تجهیز تیمش برای ورود به لیگ قهرمانان حتی مدافع چپ و گلر خارجی هم جذب کند، از هزار کانال مختلف بازیکن خارجی به گل محمدی و کادرش معرفی می شود. آنالیزورها و دستیارهای یحیی تمام این نام ها را در اختیار دارند، فیلم هایلایت بازی های آنها را دیدن می نمایند، انتخاب هایشان محدود و محدودتر می شود و بعد از بین گزینه های نهایی پایش آماری صورت می گیرد و آمار این بازیکنان را طی فصل یا دو سه فصل اخیر استخراج نموده و با در نظر گرفتن مسائل مهمی مثل مصدومیت در فصول اخیر یا اندازه دوری از مسابقات و ناآمادگی بدنی، نتایج را به سرمربی تحویل می دهند.

در حالی که یحیی گل محمدی با در نظر گرفتن کمبودهای تیمش باید از یک سال قبل مهاجم یا مهاجمانی را از خارج از مارکت فوتبال ایران زیر نظر می گرفت، در طول فصل رصدشان می کرد و حتی با یک بلیت 50- 40 میلیونی یکی از دستیارانش را می فرستاد تا در یکی دو بازی مهره مدنظرش را از نزدیک ببیند و آنالیز کند، مثل دانش آموزانی که تازه شب امتحان یادشان می افتد درس بخوانند، دنبال جذب بازیکن خارجی می رود و معمولاً هم به خاطر انتخاب عجولانه و سرسری دچار اشتباه می شود.

در مارکت فوتبال ایران تعیین است که مهاجم زبده درجه یک و مدافع چپ قهار شاخص نداریم یا کم داریم. در واقع برترین مهاجم نوک های مان لژیونر هستند و سال هاست مدافع چپ شاخصی نداشته ایم. با توجه به این نکات مهم عجیب است که هر فصل مربیان ایرانی ابتدا پست های خالی تیم شان را با نیروهای داخلی می بندند و سپس سراغ پست هایی می روند که در فوتبال ایران بندرت بازیکن شاخص پیدا می شود و اینطوری انتخاب نهایی در چنین پست هایی با توجه به زمان کم و محدودیت ها معمولاً غلط از آب در می آید. در حالی که با در نظر گرفتن نداشته های مان می شود از ماه ها قبل مهاجم نوک یا دفاع چپ مدنظر سرمربی را زیر نظر داشت و سپس برای جذبش اقدام کرد تا مسائل بعدی کمتر شود یا حتی مسئله ای نداشته باشیم.